Koło garncarskie. Ponadczasowy wynalazek.
Pierwsze eksperymenty z kołem garncarskim przeprowadzili inżynierowie w Mezopotamii około 3250 roku p.n.e. Ktoś wpadł na pomysł, aby zamocować koło poziomo i wrzucić na nie grudkę gliny. Obracające się koło umożliwiało garncarzowi kształtowanie gliny palcami. Ruch obrotowy sprawiał, że powstające naczynia były symetryczne, a przy pewnym doświadczeniu możliwe okazało się formowanie ścianek jednakowej grubości.
Wśród plemion słowiańskich koło garncarskie pojawiło się w VII wieku. Było to koło wolnoobrotowe i stosowano je do obtaczania ręcznie ulepionych naczyń.
Na ziemiach "polskich" koło garncarskie weszło w powszechne użycie około r. 1000. Tworzono najpierw naczynia obtaczane, potem toczone na kole.
Koło garncarskie, urządzenie do toczenia z glin i mas ceramicznych; składa się z osi (wrzeciona), na której jest osadzona tarcza robocza (głowica), a niżej koło zamachowe.
Fotogaleria: Koła Garncarskie
Koło garncarskie z Vigan miasta w Filipinach {youtube}Nd3I6HCKUl4{/youtube}